De maand maart is aangebroken. Nog ruim 4,5 weken en dan gaat de expeditie van start. Ik voel me goed, sterk en rustig. Ik ben op tijd begonnen met de planning en de voorbereiding. Mijn voornemen was om de maand maart helemaal vrij te houden om de laatste puntjes op de ‘i’ te zetten. Dat is gelukt. Ik deel graag de drukte van de laatste maand en hoe ik de komende weken in ga vullen.
Hoogtetent
Ik slaap vanaf half februari in een hoogtetent. Bij AltitudeDream heb ik een tent besteld die ik zeven weken lang in mijn slaapkamer heb staan. Deze tent staat als het ware op mijn gewone bed en via een compressor wordt er lucht in de tent geblazen. Het zuurstofpercentage van die lucht is instelbaar waardoor je het zuurstofpercentage in stapjes van 21% zuurstof op zeeniveau naar 9% zuurstof kan terugbrengen. Deze laatste stap simuleert dan een hoogte van ruim 6000 meter hoogte. Ik zal hier nog een aparte blog aan wijden hoe dit werkt en of dit ook echt haalbaar is. Het is in ieder geval even wennen en met name om een goede balans te vinden. De balans dat je lichaam zich goed aanpast aan het zuurstoftekort maar je ook nog de juiste rust vindt om goed te slapen. Het is niet de bedoeling dat het me uitput.
Media
De afgelopen maand is er een hoop media op me af gekomen. In mijn planning heb ik de maanden februari en maart aangehouden om de campagne voor Artsen zonder Grenzen te voeren. Met name via social media maar daar waar ik de kans krijg ook via de kranten en TV. Nadat ik eind januari op de radio bij ‘Ekdom in de morgen‘ mijn verhaal kon doen volgden nog enkele andere interviews. Zie hier een korte opsomming:
– Naardernieuws
– Maatschappelijk diner
– RTV Noord-Holland
– Kathmandu Outdoor nieuwsbrief
– Mountainreporters.com
– Bergsporter.com
– Reportage van Artsen zonder Grenzen (coming soon)
Ik ben net gebeld door het NRC en GooiTV en hoop met deze interviews ook veel mensen met deze voorbereiding en de beklimming van de Mount Everest te inspirereren. Kortom, te gek dat er zoveel aandacht is om mijn verhaal te delen met iedereen die daar energie van krijgt.
De topvlag
Zoals ik vanaf het begin heb aangegeven wil ik de vlag van Artsen zonder Grenzen meenemen naar de top van de wereld. Ten eerste omdat ik deze beklimming niet alleen wil lopen voor mezelf maar dat ook voor anderen wil doen die écht hulp nodig hebben. Ten tweede omdat ik 20 maanden voor Artsen zonder Grenzen heb gewerkt in Congo en CAR. En ten derde om aan te tonen dat er geen Grenzen aan de Top zijn.
Het is gelukt om gepassioneerde bedrijven te vinden die zich ook vinden in mijn visie en missie. Samen met Artsen zonder Grenzen wil ik samen met deze bedrijven naar de top van de wereld. Er zijn heel veel bedrijven en individuen die me hebben geholpen in de afgelopen maanden. Ik wil hen later nog uitvoerig bedanken. De topvlag wil ik volgende week onthullen. Op mijn pagina ‘Partners‘ staan de bedrijven die samen met mij dit avontuur aan gaan.
Training
Ik ben afgelopen augustus (nu 7 maanden geleden) gestart met een specifieke training voor de Mount Everest. Het is goed dat ik ruim van te voren ben begonnen want ik heb met vallen en opstaan uiteindelijk uitgevonden welke training het beste bij me past en welk eetpatroon het beste bijdraagt aan de voorbereiding van een dergelijk zware expeditie. Mede daarom voel ik me momenteel goed, sterk en rustig. Ik blijf nog een paar weken geconcentreerd doortrainen en zal dan 10 dagen voor mijn vertrek afbouwen om mijn spieren en lichaam optimaal te laten herstellen voor deze loodzware beklimming.
Ongemak
Ik heb ondertussen met veel mensen gesproken die ook al de Mount Everest hebben beklommen. Sommigen via de zuidkant, anderen via de noordkant. Allemaal hebben ze hetzelfde ervaren, het wordt enorm zwaar. Het zuurstof tekort en het ongemak van een dik pak, zuurstofmasker en windbril, veiligheidsgordel en rugzak die eenvoudige handelingen tot een bijna onmogelijke opgave maken. Ik oefen op het droge en probeer, midden in mijn huiskamer, met mijn ogen dicht alles aan en uit te trekken om alles blindelings te kunnen vinden. Welke handelingen verricht je als je een grote behoefte moet doen? Hoe maak je een rits open met enorme donswanten? In welk vakje heb je wat opgeborgen? Het zit ‘m in alle kleine dingen. Frustratie op grote hoogte kost alleen maar onnodige energie. Alles moet kloppen.
De laatste 4 weken
De komende periode staat in het teken van mijn tassen pakken en onder de 42 kilo bagage blijven. Tevens een frequente controle of ik écht alles bij me heb en niets vergeten ben. Niet alleen het klimmateriaal maar ook de kleine dingen. Heb ik genoeg SD geheugenkaartjes? Staat alle muziek op mijn MP3 speler? Schrijfblok? Medicijnen tegen hoogteziekte? Supplementen?
Ik heb de route in mijn hoofd zitten, de gevaarlijke punten, de rustmomenten, de wisselmomenten van de zuurstofflessen, de timing, inzicht in het internationale klimteam. Ik heb nog wat interviews staan en wil nog meer aandacht voor Artsen zonder Grenzen vragen. Ik heb momenteel 2.055 euro opgehaald van de beoogde 8.848 euro. Ik hoop dat er gedurende mijn beklimming nog wat bij komt. Ken je nog iemand die iets wil doneren aan een goed doel? Zet deze blog dan door of forward de link: Actiepagina van Wilco Dekker.
Ik ga weer trainen. De laatste loodjes.
Tot de volgende blog,
Wilco