Ik heb afgelopen januari de beslissing genomen om de Mount Everest te gaan beklimmen. Er is toen van alles in beweging gekomen om deze expeditie op te zetten en vorm te geven. Ik geef in deze blog een korte samenvatting wat er tot nu toe allemaal is gebeurd en waar ik nu sta in de voorbereiding. Met nog ruim 5 maanden te gaan lijkt er nog tijd genoeg maar de maanden vliegen zo voorbij heb ik gemerkt.
De uitdaging
Eén van de grote uitdagingen bij deze beklimming is het bij elkaar krijgen van 40.000 euro. Zoveel kost deze expeditie, en dan is dit niet eens de duurste variant. Een enorme hoeveelheid geld om een berg te beklimmen. De helft hiervan gaat al op aan vergunningen om de Mount Everest überhaupt op te mogen naar de top. De Chinezen varen hier wel bij. Maar hoe krijg ik 40.000 euro bij elkaar? Ik calculeerde dat ik zelf 10.000 euro bij elkaar kan schrapen en dat ik dus met sponsoring en tegenprestaties het leeuwendeel binnen moet zien te krijgen. Dat plan moest vorm krijgen.
De eerste meters
Alles startte met het maken van de website, het oprichten van de Stichting ‘Grenzen aan de Top’, het aanvragen van een rekeningnummer bij de bank en het inschrijven bij de Kamer van Koophandel. Ik wilde veel bekendheid geven aan deze beklimming en ik wilde transparant zijn naar mijn sponsoren met betrekking tot alle inkomsten en uitgaven. Daarnaast wilde ik er een goed doel aan verbinden om de aandacht die deze beklimming krijgt ook te gebruiken om mensen die het écht nodig hebben te steunen. Ik koos voor Artsen zonder Grenzen, de organisatie waar ik zelf 20 maanden voor heb gewerkt en weet hoe zij te werk gaan. Veel steun ontving ik van Eric Luteijn, een rugbymaatje en uitgever van ChannelConnect, hét kennisplatform voor ICT- bussiness partners. Zijn kennis van marketing, verkoop en commercie hielpen mij om tot een plan te komen. Er komt namelijk nogal wat kijken om vanuit het niets iets neer te zetten. Op 21 juni stuurde we een persbericht uit, waar de eerste reacties op binnen kwamen. De kop was eraf.
De contouren van een plan
Gedurende de zomermaanden heb ik veel gewerkt aan de tegenprestaties die ik kon bieden voor sponsoring. Ik kwam in contact met inspirerende ondernemers die graag wilden meewerken. Ik was op zoek naar een logo voor de stichting en een mooie batch (Print&Stitch) en een goeie folder (Onyva) om mezelf te verkopen. Ik kwam in contact met een kunstenaar (LaLecq) die een kunstwerk voor me wilde creëren. Ook schreef ik (nog steeds) blogs om geïnteresseerden te informeren wat er allemaal komt kijken bij de voorbereiding van deze zeldzame beklimming. Er zijn in de hele geschiedenis nog maar 28 Nederlanders die de top hebben bereikt! Eric bood me de mogelijkheid om in zijn ICT magazine een artikel te plaatsen dat nu een terugkerend item is geworden tot en met mijn vertrek. Ik kreeg een steeds beter beeld hoe ik mijn beklimming kon linken met het werk van Artsen zonder Grenzen en met mijn werk als Technologie Strateeg. Ik merkte dat ik steeds beter de samenhang zag hoe deze drie passies samenkwamen in de beklimming van de Mount Everest. Een verhaal waar ik graag over vertel.
Serieuze zaken
Op 1 augustus startte mijn trainingsschema. Ik had voor mezelf 8 maanden uitgetrokken om me helemaal klaar te stomen voor de beklimming van de berg der bergen. Zowel fysiek als mentaal moet alles goed zitten. Ik startte echter veel te snel en trainde elke dag. Niet verkeerd maar ik had geen rust. Eén september heb ik een personal coach (njoyergy) in de hand genomen. Een goede keuze want ik ben helemaal bijgeschoold om op hartslag te gaan trainen, op mijn eten te gaan letten, ademhaling te controleren en mentaal rust te vinden, en kracht om door te zetten als het nodig is. Ik ben nu 3 maanden bezig en heb nog 5 maanden te gaan. Ik zit op schema en er zit een stijgende lijn in de resultaten. Mijn hartslag is rustiger, snelheid hoger, longvolume beter en mijn beenspieren nemen toe. Ik ren, fiets, wandel en fitness momenteel 5 keer in de week, wat neerkomt op gemiddeld 8 uur per 7 dagen. Dat zal de komende maanden langzaam meer (en specifieker) worden als ik langere afstanden moet gaan afleggen. Het is redelijk te doen naast het werk en het zoeken naar sponsoring maar het voelt wel bijna als een tweede baan erbij. Daarover in een andere blog meer.
Leuke dingen
Door alle media-aandacht die ik zoek kom ik ook met heel veel leuke inspirerende mensen in contact. Zowel via kranten en magazines, als ook via televisie en radio. Ik had een mooie ontmoeting met de burgemeester van Gooise Meren, Han ter Heegde en kwam via een ander rugbymaatje, Pepijn Padberg, in contact met zijn bedrijf Onesize. Hier wordt momenteel gewerkt aan een hele gave trailer die mijn missie naar de Mount Everest op een imponerende manier kort in beeld brengt. Zodra deze uikomt zijn jullie de eerste die hem hier kunnen zien (abonneer je op de nieuwsbrief).
Sponsoring en donaties
Ik heb de maand oktober als campagnemaand bestempeld om sponsors aan me te binden. Ik moest actief aan de slag en heb gelukkig wat hulp gekregen van een paar goeie vrienden. Ik heb heel veel lijntjes uitgezet, veel gebeld en veel mensen bezocht. Er is veel interesse maar nog weinig concreet. Ik heb al wel mijn eerste presentaties gegeven en er liggen nog enkele in het verschiet. Er zijn al een paar kunstwerken verkocht maar het loopt nog niet storm. Er komt nog een ‘Inspiratie Diner’ aan voor serieus geïnteresseerden en verder wordt het veel nabellen en hoop ik eind november alles duidelijk te hebben zodat ik de laatste 4 maanden echt ongestoord op de voorbereiding en mijn training kan focussen. Fingers crossed. Mocht jij interesse hebben of nog sponsoren weten dan hoor ik het graag. Kijk hier wat ik je ervoor kan aanbieden.
Tot zover een korte update!
Tot de volgende blog,
Wilco
