BLOG’s

Blog 4 – Een moeilijke beslissing

Een lastige keuze
Ik had mijn zinnen op Antarctica gezet. Ik had m’n keuze gemaakt en had ook al contact gezocht met een drietal expedities met wie ik zo mee mocht. Winter ’23/’24 had ik met groen in m’n agenda omcirkeld en al vroegtijdig een maand onbetaald verlof aangevraagd. Ik startte in februari 2023 langzaam met de eerste voorbereidingen. Ik las me in over de achtergrond van Antarctica en de eerste poolreizen en begon rustig m’n trainingsschema weer op te pakken. Toch miste ik het enthousiasme dat ik bij al mijn vorige bergen en beklimmingen wel had. Ik miste de fonkeling in m’n ogen, ik miste het aanwakkerende vuur van binnen en miste het sneller kloppen van m’n hart. Ik kon er niet meteen achter komen wat er de oorzaak van was maar het zat me niet lekker. Ik heb uiteindelijk m’n intuïtie gevolgd en de keuze gemaakt om mijn beklimming van Mount Vinson op Antarctica uit te stellen. Dat geeft rust. Wellicht over een paar jaar maar ik kan het nu niet goed naar mezelf verantwoorden.

Een beklimming of commercieel gewin?
Ik klim ontzettend graag en ben met enorm veel plezier in de bergen. Het liefst zo afgelegen mogelijk. Maar ik worstel met de prijs vanaf 50.000 euro – 30% duurder dan Mount Everest – die er nodig is voor een verblijf van 12 dagen op Antarctica. Goedkoper heb ik ze niet kunnen vinden. Ter vergelijking: Mount Everest was een 60-daagse expeditie met effectief 36 dagen op de berg. Dat vertaalt zich in 30% goedkoper dan Mount Vinson en 300% meer waar voor je geld. Mount Vinson is met een hoogte van 4892 hoogte iets hoger dan de Mount Blanc en nog steeds een mooie uitdaging, maar voor de hoogte kan je ook andere bergen beklimmen. Daarnaast worden alle expedities naar Antarctica volledig verzorgd en met veel extra’s aangeboden (teveel in mijn beleving en meer dan nodig is). Ik worstel met de vraag of de ervaring die ik er op zal doen deze enorme prijs waard is en waarom ik zo nodig naar deze plek wil. Een vliegticket met ALE (Antarctic Logistics & Expeditions) van het puntje van Zuid-Amerika naar Antarctica gaat al richting de 35.000 dollar… Het plezier van het klimmen en het avontuur wordt daarmee teniet gedaan. De vrijheid die ik wil ervaren is er niet meer en het voelt niet als een eerlijke deal met een goede balans.

Nieuwe inzichten
De keuze om nu niet naar Antarctica te gaan valt me zwaar maar geeft rust. Het maken van deze keuze is overigens een mooie ervaring om te zien waar ik wel en niet blij van word. Ik wil heel graag de ‘Seven Summits’ beklimmen maar schijnbaar niet tegen elke prijs en alle voorwaarden. Toch zou ik er enorm graag naar toe willen om te ervaren hoe het voelt om op dit onherbergzame continent te verblijven. Wie weet ooit onder andere omstandigheden…

Voor nu zet ik het Antarctica project on hold en blijf volop genieten van de bergen die makkelijker toegankelijker zijn en probeer ondertussen wat ervaring op te doen met het kiten op grote sneeuwvlaktes. Wordt vervolgd.

Tot de volgende blog!
Wilco

Blog 3 – Scott, Amundsen en Shackleton

De mens heeft altijd een drang gehad om zijn leefgebied in kaart te brengen. In de 19de eeuw krijgt deze behoefte een steeds groter wetenschappelijk karakter. Charles Darwin start in 1831 met zijn wereldreis op de Beagle in een poging om alle flora en fauna te inventariseren en in 1872 vertrekt de Challenger met hetzelfde doel, deze keer georganiseerd door de Royal Society in Engeland. Toch blijft het zuidelijkste en koudste continent nog steeds een geheimzinnige plek: Antarctica laat zich niet makkelijk vangen. Nog nooit is iemand het binnenland ingetrokken en daarmee heeft de zuidpool nog steeds een mysterieuze aantrekkingskracht om verder  en nader te onderzoeken. Pas in 1897 onderneemt Adrien de Gerlache met de Belgica een eerste serieuze poging om Antarctica van dichtbij te verkennen. Tijdens deze ontdekkingsreis komt de Belgica vast te zitten in het drijfijs dat zich als een net om de boot sluit. De bemanning moet ongepland overwinteren. Niet veel mensen weten dat Roald Amundsen op die tocht al als stuurman meereisde. Veertien jaar later zal hij de eerste man worden die de zuidpool bereikt.

Het is pas in 1901 dat de Discovery onder leiding van Robert Falcon Scott een eerste serieuze poging onderneemt om Antarctica serieus in kaart te brengen. Ernest Shackleton gaat ook mee. Tijdens deze ongelukkige expeditie wordt er naast wetenschappelijk onderzoek ook een tocht richting de zuidpool opgestart. Het schort echter aan voldoende ervaring en kennis. Er wordt te weinig en te eenzijdig eten meegenomen. Shackleton krijgt als eerste scheurbuik en moet terug. Er ontstaat ruzie tussen Scott en Shackleton, met name door hun kijk op het leven: Scott, de gedisciplineerde marineman van goede komaf en serieuze insteek en Shackleton de avonturier die het grote fortuin najaagt en minder serieus overkomt.

In 1907 vaart Shackleton met de Nimrod opnieuw naar Antarctica en gaat voor anker bij McMurdo Sound. Het is een goed geplande expeditie en Shackleton passeert het Transantarctische gebergte en de gletsjers naar de poolvlaktes. Shackleton’s sterke kant is weten wanneer je moet stoppen. Dat doet hij dan ook net op tijd. De zuidpool ligt nog op een schamele afstand van zeven dagen reizen maar er is niet genoeg eten om door te gaan. Ze moeten ook nog levend zien terug te komen. Shackleton keert om.

In 1911 waagt Scott met Terra Nova een nieuwe poging. De race om de zuidpool is ondertussen een feit. Scott neemt deze keer geen honden mee maar paarden voor het transport over land. Tegelijkertijd heeft de Noor Roald Amundsen het plan opgevat om ook als eerste de zuidpool te bereiken. Zijn initiële plan om als eerste de Noordpool te bereiken is door de Amerikaan Robert Edwin Peary in 1909 weggekaapt. Amundsen, een medicijnstudent, goed skieër en hondenliefhebber met goede fysiek zet zijn zinnen nu op de zuidpool. Amundsen beschikt over een betere strategie door de voedseldepots dichter bij elkaar te zetten en de honden tevens als voedsel in te zetten. Hij bereikt 35 dagen voor Scott op 14 december 1911 de zuidpool. Het hele team van Scott, inclusief Scott sterven op de terugweg door tekort aan voedsel in de ijzige kou.

Shackleton lijkt afgetroefd maar verzint een nieuw excuus om op reis te gaan. Hij wil Antarctica in zijn geheel oversteken. In 1915 gaat hij op weg met de Endurance. Hij zet echter nooit een stap op Antarctica omdat de boot negen maanden lang vast komt te zitten in het poolijs. Het kruiende ijs perst de houten boot als lucifershoutjes samen. Net voordat de boot 3 kilometer diep naar de bodem zinkt worden er drie grote reddingssloepen in veiligheid gebracht. Vernoemd naar de investeerders van deze expeditie James Caird, Dudley Docker en Stancomb Wills trekt de bemanning deze drie sloepen wekenlang over de besneeuwde vlaktes richting het drijfijs. Daar roeien ze tenslotte 500 kilometer verder naar Olifantseiland, een afgelegen oord en verstoken van enige communicatie. Het einde lijkt nabij.

Shackleton’s leiderschap toont zich door de James Caird sloep te voorzien van masten en zeilen, gemaakt van het meegezeulde linnen van de Endurance. Met een handvol bemanningsleden verlaat Shackleton Olifantseiland. Frank Worsley gaat mee als navigator om 1300 kilometer richting Zuid-Georgia te zeilen. De rest van de bemanning blijft achter en schuilt onder de twee achtergebleven sloepen en eet maandenlang niets anders dan zeeolifanten gebakken in hun eigen vet: blubberstoof. Na weken roeien ziet Shackleton Zuid-Georgia. In een kleine vissershaven regelt hij een walvisboot en onderneemt drie pogingen om zijn bemanning van Olifantseiland te halen. Zonder succes. Shackleton vaart naar Chili en onderhandelt een sleepboot waarmee hij uiteindelijk na drie maanden alle bemanningsleden redt.

Shackleton wordt een beroemde held. Toch drukt de mislukte oversteek op zijn ego. Achter in de veertig wil Shackleton nog een keer naar Antarctica. Hij bedenkt een nieuwe uitdaging: met de boot een rondje om Antarctica heen. Het is nog nooit gedaan. In 1921 vertrekt het schip de Quest naar Zuid-Georgia. Shackleton zal niet ver komen want een hartstilstand zorgt ervoor dat hij een laatste rustplaats krijgt op dit eiland vlakbij Antarctica.

Met deze kennis en wetenschap zijn dit de echte avonturiers. Wat een passie, doorzettingsvermogen, leiderschap en gedrevenheid hadden deze mannen. Ik hoop een klein beetje van deze magie zelf te mogen meemaken en nog beter te begrijpen waartoe de mens in staat is. De zuidpool is al eens bereikt en Mount Vinson is al eerder beklommen maar het weerhoud me er niet van om dit niet alleen in boeken te lezen of in films terug te zien. Ik wil zelf ervaren hoe het is, hoe het voelt en wat er voor nodig is om dit afgelegen continent te bereiken, te zien, te voelen en een beetje te begrijpen. Het zal me ongetwijfeld met de neus op de feiten drukken dat ons klimaat een grote impact zal hebben op dit unieke stukje van de wereld.

Tot de volgende blog!
Wilco

P.s. In maart 2022 is door een wetenschappelijk onderzoeksteam de Endurance in goede staat teruggevonden op 3 kilometer diepte van de Weddelzee.

Blog 2 – Antarktikos

De reis richting de zuidpool en dit koude continent brengt altijd weer een reeks mooie en nieuwe ontdekkingen met zich mee. Ik heb ondertussen geleerd dat de reis al begint zodra de knoop is doorgehakt om op pad te gaan. De  voorbereidingen zijn begonnen. Met een jaar op de kalender heb ik deze maand de tijd om me goed in de materie te verdiepen en alles te weten te komen over het gebied, te grasduinen in de historie, het continent te ontrafelen en geschiedenis te achterhalen. Het is allemaal onderdeel van het avontuur en geeft me de juiste informatie om me in te leven in deze hachelijke expeditie naar dit bevroren continent.  Ik heb er nooit echt bij stilgestaan waar de naam Antarctica vandaan kwam.  Ik duik in de wereld van de etymologie, ofwel de herkomst van woorden en hoe deze zijn ontstaan.

Het woord Antarctica is op te delen in twee stukken Ant-Arctica. Het valt terug te herleiden naar de Griekse woorden Anti (tegenovergesteld) en Arktikos (dichtbij de beer) dat weer is afgeleid van Arkos (beer).

De keuze van de woorden zijn terug te voeren naar het verre verleden toen men nog navigeerde op de sterren.  Zoals we weten geeft de Poolster de richting van het noorden aan. In tegenstelling wat menigeen denkt is de Poolster niet een heel heldere ster en daarmee niet eenvoudig vindbaar aan de sterrenhemel. De Poolster kan echter wel gemakkelijk worden gevonden door het lokaliseren van de Grote Beer waarvan de staart en het lijf het bekende Steelpannetje vormen. Vond men vroeger aan de hemel de Grote Beer dan betekende dat, dat de richting naar het Noorden was gevonden. Wilde men naar het noordpoolgebied dan moest men richting het gebied dichtbij het sterrenbeeld van de grote beer. Naar Arktikos, het huidige Arctica.

Aristoteles (382-320 v. Chr.) ging er vanuit dat de aarde symmetrisch moest zijn. Als er in het noorden een koude zone bestond (Arctic) dan zou dat in het tegenovergestelde zuiden (Ant-Arctic) ook zo moeten zijn. Vanaf dat moment is de term ‘Antarctic’ in de geschriften terug te vinden voor het zuidelijk poolgebied. Zonder echter hard bewijsmateriaal te hebben dat deze bestond.

Lange tijd tastte men in het duister over de contouren van dit zuidelijk poolgebied. De ontdekkingsreizen in de 15de en 16de eeuw hebben een grote bijdrage geleverd aan het in kaart brengen van de aardkorsten op onze planeet. De eerste gedrukte atlas verscheen in kleine oplage rond 1570 samengesteld door Abraham Ortelius onder de noemer ‘Theatrum Orbis Terrarum'(het wereldtoneel). Hier werd de zuidpool weergegeven onder de naam ‘Terra Australis Nondum Cognita’ (het onbekende zuidland).

Vanaf dat moment is ook de naam ‘Terra Australis Incognita’ regelmatig terug te vinden voor dit nog onbekende stuk grond. In de 17de eeuw ontdekte de VOC het huidige Australië (toen nog Nieuw-Holland genoemd). Niet veel later ontdekte Abel Tasman Nieuw-Zeeland en was in de veronderstelling dat dit bij Terra Australis hoorde. In de 18de eeuw ontdekte James Cook echter dat Nieuw-Zeeland een losliggend eiland was en doorbrak de mythe dat het bij Terra Australis hoorde. Nieuw-Holland werd Australië gedoopt en Terra Australis Incognita verbasterde bij gebrek aan beter tot Terra Incognita.

In de 19de eeuw begon men de oceanen en werelddelen beter in kaart te brengen. Onder andere met de wereldreis van Charles Darwin in 1831 met de Beagle. Het was  uiteindelijk de Schotse kartograaf George Bartholomew die in 1890 Antarctica officieel adopteerde en opnam in de geografieboeken als naam voor het meest zuidelijke en zevende continent.

Nu de contouren bekend waren was er nog veel onduidelijk over het binnenland. Het waren met name de Britten die rond 1900 de eerste wetenschappelijke expedities optuigden om Antarctica te onderzoeken. Daarmee begon ook de race om de zuidpool tussen Amundsen, Scott en Shackleton. Daarover een volgende keer meer.

p.s. Dat er op de noordpool overigens ijsberen lopen en op de zuidpool niet heeft een hele andere reden en heeft niets met de naam te maken.

 

‘Theatrum Orbis Terrarum’ van Abraham Ortelius (1527-1598)

Blog 1 – MOUNT VINSON ANTARCTICA

Wat een avontuur! Ik wilde na de beklimming van de Mount Everest al langer naar Antarctica maar de gelegenheid deed zich maar steeds niet voor. Met name door Corona waardoor de wereld even tot stilstand kwam en reizen tot een minimum werd beperkt. Het idee bleef op de achtergrond sudderen tot ik eind vorig jaar werd ik benaderd om met een compleet Nederlands team mee te gaan naar Antarctica. Althans dat was het plan maar het was voor mij te vroeg. Ik had meer tijd nodig. Om fysiek sterker te worden, om mentaal deze extreem koude beklimming aan te kunnen gaan, om mezelf in te lezen en voorbereiden maar ook om financieel alles op orde te krijgen.

Het zette me wel aan het denken en door de keuze nu te maken geef ik mezelf een jaar om alles tot in de puntjes voor te bereiden. Ik verdiep me momenteel in de pioniers die rond 1900 richting Antarctica trokken om het binnenland te verkennen. De race tussen Amundsen en Scott om de zuidpool. Maar ook Shackleton die het avontuur niet schuwde en diverse pogingen heeft ondernomen. Boeiend en fascinerend wat die avonturiers ruim een eeuw geleden allemaal hebben getrotseerd. Daarover in een ander blog meer. Met een jaar voorbereidingstijd is het avontuur nu al begonnen. Dat is het mooie van een lange aanloop: je hebt er heel lang plezier van.

Ik heb het plan van aanpak in m’n hoofd en heb genoeg ervaring opgedaan tijdens mijn vorige expedities in de bergen. Ik neem jullie graag mee op deze reis en alle voorbereiding die erbij komt kijken. De kop is eraf. Volg me regelmatig op social media of op deze site!

Inspirerende groet,
Wilco

 

 

Blog 27 – Nieuwe kansen

Het ‘Everest’ seizoen is weer begonnen. Eind maart en begin april trekken klimmers van over de hele wereld naar de hoofdstad van Nepal, Kathmandu. Avonturiers van allerlei pluimage scharen zich bij een internationaal gezelschap dat zich klaar maakt voor een een bijna onmenselijke meting. Een meting met moeder natuur. Lukt het dit jaar om precies op tijd in het windstille gedeelte van de maand mei naar de top van de wereld te klimmen? Ik ga het met grote belangstelling volgen.

De meeste klimmers zijn ondertussen aangekomen in Kathmandu en zijn ingecheckt in hun hotel, klaar voor hun ontmoeting met de expeditieleider en de rest van het team. Een bijzonder moment want velen hebben hun reisgenoten en medeklimmers nog nooit gezien. Dit jaar is de verwachting dat 300 buitenlandse klimmers de barre tocht gaan ondernemen. Dit jaar alleen via de Nepalese zuidkant. De noordelijke route via China blijft dit jaar dicht. In 2020 bleven zowel de zuid- als noordzijde gesloten in verband met COVID. Slechts één Chinees team mocht in dat jaar via de noordkant omhoog voor onderzoeksdoeleinden.

Onder de 300 klimmers bevinden zich drie Nederlanders die een poging gaan wagen om de Mount Everest te beklimmen. Het is internet ondernemer Jur Rademakers (40) die voornemens is om de ‘Seven Summits’ in één jaar te beklimmen. Nadat hij vorig jaar al 2 bergen had beklommen gooide COVID roet in het eten maar wellicht beklimt Jur later dit jaar nogmaals de Aconcagua (Zuid-Amerika) en Mount Vinson (Antarctica) voor de tweede keer om zijn droom waar te maken. Hij neemt fotograaf Hylke Knot mee die voor foto- en beeldmateriaal zal zorgen tot zover de omstandigheden dat toelaten.  Waar mogelijk zal Hylke ook een toppoging ondernemen. Als derde Nederlander gaat één van  de weinige Nederlandse Ski- en Berggidsen de Mount Everest op. Het is Roeland van Oss (42) die samen met zijn Finse vriendin Sanna Raistakka aan de 60-daagse expeditie begint.  Als ervaren koppel willen zij vanaf Basecamp zonder extra support naar de top klimmen. Dat betekent zonder extra sherpa’s en zonder extra zuurstof. Zij trekken er ongetwijfeld meer tijd voor uit en zullen een ander acclimatisatieschema volgen om hun lichaam zo goed mogelijk voor te bereiden op hun klim naar de top.

Ik wens ze alle zuurstof die die er in de lucht zit om zo lang mogelijk helder te blijven denken. Geniet van de reis, van het avontuur, van alles om je heen en kom heelhuids terug! Succes!

Meer weten?
Wil je weten wat er allemaal op je afkomt en wat met je gebeurt op de Mount Everest? Lees er meer over in het boek dat zowel de voorbereiding beschrijft als de dagelijkse ervaringen op de berg in woord en beeld vertaalt. Een onwerkelijke wereld die maar weinigen betreden. Een tocht langs alle kampen, de onrust op de top, de sneeuwstorm op de North Col, een lekkende zuurstoffles, de file op de zuidroute, hallucinaties in de kou en dode lichamen langs de route. Waarom begin je hieraan? Ik snap als geen ander waarom iemand hieraan begint en ik neem je graag mee op mijn reis naar de top van de wereld. Benieuwd? Bestel ‘m snel en ondervind in welke wereld Jur, Hylke en Roeland zich de komende 7 weken bevinden.

Tot de volgende blog!
Wilco

Toevoeging: Update juni 2021
Roeland en zijn vriendin Sanne hebben vroegtijdig de toppoging gestaakt vanwege lichamelijke gesteldheid. Jur en Hylke bereikten op 1 juni 2021 de top via de zuidzijde. Zij zijn, bij mijn weten, de eenendertigste en tweeëndertigste Nederlander die ooit op de top van de wereld stonden.

Blog 26 – 86 Centimeter

Op 8 december 2020 hebben zowel China als Nepal gezamenlijk een meting uitgevoerd om de hoogte van de Mount Everest te berekenen. De top van de hoogste berg ter wereld ligt precies op de grens van beide landen en is nu officieel 8848,86 meter hoog. In het  verleden hielden zowel China als Nepal er een andere hoogte op na. Nepal hanteerde de hoogte die officieel in 1954 door India was vastgesteld op 8848 meter. China hield vol dat hun meting in 2005 toch echt 8844, 43 meter liet zien. Weliswaar zonder extra sneeuw en ijs meegerekend.

Oorsprong van de meting
Op zijn 16-de vertrok George Everest in 1806 naar India om de Oost-Indische Compagnie te versterken. Hij sloot zich aan bij het ‘Great Trigonometric Survey’ team dat in die periode begon aan een monsterklus om de meridiaanboog tussen India en Nepal in kaart te brengen. Op deze route van 2400 kilometer bevonden zich de hoogste bergen ter wereld, beter bekend als de Himalaya. Dit levenswerk zou ruim een halve eeuw gaan duren. In 1856 werd PEAK XV opgemeten en in de boeken geschreven met 8838 meter. Er is daarna geen hogere berg meer ontdekt. De driehoeksmeting die toen werd verricht is lang niet zo nauwkeurig als de huidige GPS metingen maar men zat er niet ver naast.

Gezamenlijk akkoord
In april 2010 besloten China en Nepal om de officiële hoogte op 8848 meter vast te stellen, inclusief een 4 meter dikke ijslaag. Een permanente ijskap mag als onderdeel van de berg worden gezien. Toch is er altijd de wens geweest om een nieuwe meting uit te voeren met de laatste technieken. Na de aardbeving op 25 april 2015 is deze wens versterkt omdat werd aangenomen dat dit invloed op de hoogte zou hebben. Geen gekke gedachte als je weet dat de ‘Hillary-step’ door de beving ook van vorm is veranderd. De Hillary-step kenmerkt de laatste steile beklimming vanuit de zuidkant naar de top en vormde voor de beving een verraderlijke hindernis. Na de beving zijn de steps een stuk eenvoudiger geworden om te beklimmen – alhoewel niets op die hoogte nog eenvoudig is.

Historie
Strikt gezien is de meting is een tijdsopname van een continue veranderende positie van de tektonische platen die de aardkorst vormen. Miljoenen jaren geleden is de Indiase plaat tegen de Eurazische plaat gebotst. Door de enorme kracht van de botsing is de frontlinie van de platen omhoog gestuwd. Zie hier de geboorte van de Himalaya. Nog steeds zijn de platen in beweging en verschuiven millimeters tot centimeters per jaar. Over 10 jaar zal de hoogte van de Mount Everest dus ongetwijfeld weer veranderd zijn. Al zal het verschil in hoogte niets af doen aan de prestatie om de top tegen die tijd ook te bedwingen.

Wiskundig gemiddelde
De grootste onduidelijkheid ligt echter niet zozeer bij het bepalen van de top ten opzichte van het meetobject met alle GPS apparatuur maar ligt bij het bepalen van het ‘nul-niveau’ dat als basis dient om de hoogte te bepalen. De aarde is niet overal even rond (de straal van de aarde is langer vanuit het centrum naar de evenaar dan vanuit het centrum naar de polen) waardoor de zwaartekracht iets kan verschillen per locatie op aarde. Tevens heeft de positie van de maan ten op zichtte van de aarde ook invloed op de hoogte van het water. Met wiskundige berekeningen kan een gemiddelde waarde van het zeeniveau worden berekend. En zie hier hoe de hoogte van de Mount Everest tot stand komt.

Als een ander referentiepunt wordt gekozen moet de Mount Everest het afleggen als hoogste berg ter wereld. De twee bekendste toppers:
– Chimborazo (6268 meter) in Ecuador, wint aan afstand gemeten vanaf het middelpunt van de aarde: 6384 km ten opzichte van de Mount Everest die vanaf dit punt 6382 km meet. Zoals eerder aangegeven heeft dit te maken met de ovale vorm van de aarde.
– Mauna Kea (4207 meter) op Hawaii, wint aan hoogte gemeten vanaf de voet van de berg (5996 meter onder water) en telt dan op tot 10.203 meter hoogte.

Langer genieten
De verschuiving van 86 centimeter ten opzichte van de vorige meting in 1954 of de meting van de Chinezen in 2005 zonder ijskap en voor de aardbeving is dus geen groot raadsel en zeker geen verrassing. Er zijn vele variabelen waar iedereen het over eens moet zijn. Het is niet meer dan logisch dat de hoogste berg ter wereld altijd onder een vergrootglas zal blijven liggen. Het is een geruststellende gedachte dat er overeenstemming is over de hoogte van deze magische berg door de landen waarmee de berg zijn flanken deelt. De prestatie om de top te bereiken wordt er niet minder om en de doorgewinterde bergbeklimmer kan zich nu verheugen om tijdens de beklimming 86 centimeter langer te mogen genieten van de Qomolangma, de moedergodin van alle bergen.

Audio fragment op 1-Vandaag

Tot de volgende blog!
Wilco

Blog 25 – De tweede druk

Begin april 2020 verscheen mijn boek vers van de pers. Alsof er een kind werd geboren dat negen maanden lang in ontwikkeling was geweest en voor het eerst het levenslicht zag. Het hele verhaal in geuren en kleuren uiteengezet en afgezet tegen de witte bergtoppen van de Himalaya: De beklimming van de Mount Everest. Een beklimming die voor velen tot de verbeelding spreekt. In deze versie, van de vele Mount Everest boeken die er zijn, maak je de beklimming bijna persoonlijk mee naar de top van de wereld.

Honderden mooie en ontroerende reacties heb ik in ontvangst mogen nemen. Van vele bekende maar ook van onbekende personen. Via Whatsapp, Instagram, Facebook en Linked kwamen ze binnen en kreeg ik zelfs foto’s opgestuurd vanuit vele verschillende landen. Een mooi contrast met de kou op de Everest. De zomermaanden lijken zich er bij uitstek goed voor te lenen om er eens rustig voor te gaan zitten en een boek open te slaan.

Het is altijd spannend hoe een boek wordt ontvangen en of het verhaal aanslaat. Vijf maanden na het verschijnen van de eerste druk verschijnt nu de tweede druk. Er is veel vraag naar de authentieke manier waarop de beklimming is beschreven. Er verscheen een mooi diepte-interview in het julinummer van de National Geographic. Ik kreeg zelfs bericht dat mijn boek ook in diverse bibliotheken in Nederland en Vlaanderen in het boekenarsenaal is opgenomen. Wat mooi dat nu nog meer mensen van het avontuur kunnen genieten!

Begin september 2020 ligt de tweede druk in de winkels. Deze versie is bijna identiek aan zijn voorganger en verschilt eigenlijk alleen op de achterzijde van het boek waar we drie quotes aan hebben toegevoegd die over mijn beklimming in de media zijn verschenen:

“Een nieuwe kijk op de wereld”- National Geographic
“Een flirt met de dood”- NRC
“Een beschrijving van de tocht op eerlijke en boeiende wijze”- Hoogtelijn

Hiermee beschrijven deze bekende media de kern van mijn boek. Precies zoals ik het heb willen neerzetten. Ik heb zo eerlijk mogelijk proberen mee te geven wat het inhoudt om de Mount Everest te beklimmen. Wat er voor nodig is om zover te komen maar ook over het circus dat zich hoog in de bergen afspeelt. De zone des doods laat zien dat we daar op het randje van ons kunnen verblijven. We horen daar als mens niet thuis. Het is een flirt met de dood. Uiteindelijk heeft deze beklimming me heel dicht bij mijn echte ik gebracht en heeft het veel dingen in perspectief gezet. Niet alleen het unieke uitzicht op de wereld heb ik mee terug genomen maar de ervaring en alles er omheen heeft me geestelijk een rijker mens gemaakt.

Heb je m’n boek nog niet gelezen? Kijk hier hoe je ‘m snel kan bestellen.

Veel leesplezier!

Tot de volgende blog!
Wilco

Blog 24 – Een jaar later

Op 23 mei 2019 om 05:40 stond ik op de top van de wereld. Na een uitputtende klim door de zone des doods die op 22 mei om 21:00 begon vanuit kamp 3 op 8300 meter. Daaraan voorafgaand hadden we al zes weken op de berg ons acclimatisatieschema doorlopen. De moeilijke en gevaarlijke terugweg volgde terwijl de wind weer langzaam in kracht toenam. Ik zou uiteindelijk 38 uur niet eten en drinken. Een lekkende zuurstoffles dreigde bijna roet in het eten te gooien en de vermoeiheid dreef me naar een hallucinatie op 7800 meter hoogte. Het was moeilijk om droom en werkelijkheid nog uit elkaar te houden. Ik redde het veilig terug naar Advanced Base Camp en liep de volgende dat laatste 22 kilometer met mijn laatste krachten naar Base Camp op 5200 meter.

Veel mensen vragen me nog dagelijks naar mijn avontuur op de Mount Everest en elke dag herinnert me wel aan de voorbereiding, de beklimming, het afzien, de vreugde of de prestatie in het algemeen. Het achter me laten lukt niet meer. Het is onderdeel geworden van mijn leven. Er is het afgelopen jaar veel gebeurd. Ik kreeg al snel de uitnodiging van Uitgeverij Edicola om een boek te gaan schrijven en dit samen uit te brengen. Dit was de uitgelezen kans voor mij om mijn ervaringen in één document samen te vatten en te delen met de buitenwereld – zie ook mijn vorige blog.

Ik heb ondertussen vele lezingen gegeven en mijn verhaal met bedrijven, stichtingen en verenigingen gedeeld. Ik werd benaderd door SportsSpeakers en Bron & Partners en sta daar nu als spreker te boek. De beklimming van de Mount Everest staat daarin centraal maar in bredere zin verhaal ik hoe een schijnbaar onmogelijk doel toch mogelijk en haalbaar kan worden. Iets dat op veel van toepassing kan zijn.

Ik heb in diverse interviews uitleg gedaan over mijn beweegredenen, mijn motivatie, mijn voorbereiding, het gevaar, het teamverband, de eurforie, het relativeren en terugkeren in het ‘normale’ leven. Ook dit weekend is er weer veel aandacht voor de Mount Everest. Het is precies 1 jaar geleden en de drukte van vorig jaar – met de filevorming en hoge aantal doden – heeft plaatsgemaakt voor de serene rust die het Corona virus heeft afgedwongen.

Ook dit weekend heb ik diverse interviews afgegeven aan kranten die mijn beklimming in perspectief willen plaatsen. Het geeft een goed beeld wat er op de Mount Everest is gebeurd en wat het met mij en het thuisfront heeft gedaan en nog steeds doet. Lees er meer over in:
De Gooi- en Eemlander
NH Nieuws
BussumsNieuws

Interview in de Gooi- en Eemlander
Beklimming van de Vestingwallen in Naarden

Als speciale herinnering liep ik op zaterdag 23 mei 2020 om 05:00 de deur uit om samen met Sander Daems de Vestingwallen in Naarden te beklimmen. Geen loodzware tocht maar een mooie herinnering aan een jaar eerder om de zonsopkomst mee te maken op deze speciale dag. Deze keer boven Naarden en met een toost op de speciale ervaring die we samen hebben opgedaan tijdens de beklimming van de Mount Everest.

Een jaar vliegt voorbij maar ik kijk ook hier met veel trots en veel voldoening op terug. Lees het hele verhaal in mijn boek ‘Mount Everest, onderweg naar de hemel’.

Kijk hier hoe je deze het makkelijkst en snelst kan bestellen.

Tot de volgende blog!
Wilco

 

Blog 23 – Boek

De laatste loodjes, de letterlijke puntjes op de ‘i’. Ik lees voor de laatste keer mijn manuscript door dat door de vormgever in een aantrekkelijke en leesbare vorm is gegoten. Ik heb mijn verhaal wel tientallen keren gelezen. Van voor naar achter en weer terug.  Elke keer maak ik wel weer een paar miniscule aanpassingen maar deze keer is het goed. Het boek is nu precies zoals ik mijn verhaal graag wil delen met iedereen. Met iedereen die een klik heeft met het bergbeklimmen en met iedereen die benieuwd is wat er bij komt kijken om de Mount Everest te beklimmen. Maar ook met iedereen die een droom heeft maar niet weet waar te beginnen. En ook met iedereen wiens beeld vertroebeld is door de media die de moedergodin der bergen heeft afgeschilderd als een bucketlist activiteit. De enorme drukte in 2019 veroorzaakte een enorme file op de zuidkant bij de Hillary step en heeft velen doen geloven dat deze beklimming spielerei is en maar weinig voorstelt. Het is als een attractie weggezet. Als je veel geld hebt dan streep je de Mount Everest zo van je lijstje af. Niets is minder waar.

De Mount Everest is de hoogste berg ter wereld. Niet veel mensen beklimmen deze reus, deze gigant onder de bergen. De beklimming staat bekend om de enorm zware en afmattende beklimming in de zone des doods waar elk jaar weer klimmers het leven laten. De moeilijkheid zit ‘m in een combinatie van factoren. In het boek leg ik uit wat die factoren zijn en hoe je je daar zo goed mogelijk op kan voorbereiden. Hoe breng je de risico’s terug tot een acceptabel niveau waarvan je weet dat je ze kan managen? Hoe voorkom je een vloedgolf van paniek? Het boek is een metafoor voor veel dingen in het leven. Iets dat je heel graag wilt bereiken maar waarvan je denkt dat het voor jou niet is weggelegd en daarom terzijde legt. Wat nou als je het niet terzijde legt en er alles voor over hebt om het toch te bereiken? Hoe pak je dat aan? Wat moet je ervoor doen? Wat brengt het je? En wat doet het met je?

Ik geloof er in dat je een droom altijd moet koesteren, een droom stelt je in staat om ergens naar toe te leven. Het is de reis er naar toe die ons avontuur brengt, ons er toe aanzet in beweging te komen en ons in staat stelt meer te doen dan we ogenschijnlijk denken dat we kunnen. Als we die droom waar kunnen maken en iets volbrengen waarvan we eigenlijk denken dat het niet mogelijk is dan onstaat er iets bijzonders. Ik heb ervaren dat geloof, vertrouwen en overtuiging je ertoe kunnen aanzetten een droom waar te maken. Door die reis aan te gaan, leer je jezelf steeds beter kennen. Hoe ver ga je? Waarom ga je door? Waar ligt de grens? Het brengt je heel dicht bij jezelf, de keuzes die je maakt zijn klaarblijkelijk de persoon die je écht bent. Het brengt balans en rust in een wereld waar tegenwoordig alles mogelijk is maar waar beperkt tijd is om jezelf te ontdekken. Het is mooi om je hart te volgen, je passie te omarmen en te doen waar je gelukkig van wordt. Doe dat met overgave. Laat je door iedereen inspireren maar volg je eigen pad.

De titel ‘Mount Everest, onderweg naar de Hemel’ staat synoniem voor het onderweg zijn naar iets waarvan je nog niet weet wat het is maar waarvan je denkt, gelooft en hoopt dat het iets heel moois zal brengen. Het bereiken van de top op 23 mei 2019 05:40 in de ochtend was letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt maar het bereiken van de top heeft veel meer losgemaakt dan alleen de euforie op de top. Het heeft me veel meer gegeven dan ik vooraf voor mogelijk had gehouden. Daarom is het zo mooi iets te doen vanuit passie; je krijgt er iets voor terug dat je vaak niet ziet aankomen.

Volg je droom, ik neem je graag mee op mijn reis.

Lees hier meer over de inhoud en hoe te bestellen.

Tot de volgende blog!
Wilco

Blog 22 – Zeven stappen

Toen ik begin 2018 bekend maakte om de Mount Everest te gaan beklimmen werd ik benaderd door ChannelConnect,  hét kennisplatform voor ICT-business partners. Ik gaf aan hoe ik de beklimming benaderde en welke gelijkenissen ik met het bedrijfsleven zag en dan met name de bedrijfstak waarin ik zelf werkzaam ben, de Telecom en ICT markt. Overigens is de vergelijking die ik maak ook waardevol om op andere zaken te projecteren.

In een vierluik vertel ik de parallellen tussen het managen van complexe ICT en het expeditieklimmen. Als je tussen de regels doorleest is dit echter op van alles van toepassing. Het belangrijkste is stap 1: je open stellen voor verandering. Daarna wordt het gaandeweg makkelijker maar de stappen vragen om een rotsvast vertrouwen in jezelf en het volgen van jouw doel.

Zeven stappen
Aan de hand van zeven stappen leg ik uit hoe je van een idee toe kan werken naar het uit laten komen van een droom. Het vraagt veel zelfkennis, doorzettingsvermogen, je eigen pad blijven volgen en overtuiging houden waar je in gelooft. Ik ben voor gek verklaard, uitgelachen en werd niet begrepen maar de beloning is des te groter als blijkt dat je het toch voor elkaar weet te krijgen. Hieronder kort mijn samenvatting van de zeven stappen:

Vierluik
Mocht je de verschillende delen in ChannelConnect hebben gemist dan zijn ze hieronder terug te vinden met een verwijzing naar de link op het internet.

deel 1

deel 2

deel 3

deel 4

Er verschijnt nog een volgende BLOG in de komende periode waar ik over visionair leiderschap wil praten en strategisch management. Waarom is dat cruciaal als je een doel wilt bereiken? Waar voldoet dat aan en wat is er voor nodig? Ik neem je graag mee op deze reis.

Tot de volgende blog!
Wilco