Blog 10 – Waarom de Mount Everest?

Wilco Dekker deelt zijn verhaal over bergbeklimmen en de aanloop naar de Mount Everest (dit artikel verscheen ook in www.mannennieuws.nl).

 Waarom de Mount Everest?
Het is de meest gestelde vraag, waarom ga je de Mount Everest beklimmen? Gekscherend wordt dan in één adem altijd een heuvel van nog geen 100 meter hoog genoemd, die als dé berg van de buurt wordt gezien. En dát vinden de meeste mensen al een hele klim.

Het bergbeklimmen is een passie geworden
Ik ga inderdaad in april/mei 2019 de Mount Everest (8.848 meter) beklimmen. Het stond nooit op mijn bucket-list maar het is op mijn pad gekomen en het voelt alsof ik er nu niet meer onderuit kan. De aantrekkingskracht is enorm groot en ik weet nu dat ik onder normale omstandigheden in staat moet zijn om de berg te kunnen beklimmen. Ik heb ondertussen al een hoop bergen beklommen, net zoveel ervaring opgedaan en ik heb een hoop onderzoek verricht naar voorgaande expedities, naar de successen en naar de ongelukken. Er is altijd een kans dat het fout kan gaan maar er zijn veel zaken die je vooraf heel goed kan voorbereiden waardoor het risico minimaal is. Het vergt wel enorm veel tijd, motivatie en doorzettingsvermogen. Zoveel zelfs dat, als het niet echt een passie van je is, je niet eens aan deze beklimming zou denken.

De eerste stappen richting het expeditieklimmen
In 2001 beklom ik bij toeval de Kilimanjaro. Ik was in Kenia en Tanzania aan het rondtrekken en ik reisde langs Aruhsa, een klein plaatsje op een steenworp afstand van de Kilimanjaro. Ik had 5 dagen over en dacht: mooie challenge om deze berg eens te beklimmen, waarom niet? Het bereiken van de top en de euforie die dat teweeg bracht zijn me altijd bij gebleven. Doorgaan met bergbeklimmen kostte me toen teveel geld en tijd waardoor ik het destijds heb laten rusten. Pas in 2014 toen mijn relatie strandde wilde ik niet bij de pakken neer gaan zitten. Het euforische gevoel van 2001 passeerde mijn gedachten, dat wilde ik weer terug. Ik besloot om me in de wereld van het bergbeklimmen te verdiepen. Wat begon met de beklimming van de Mont Blanc (4810 meter) en Mount Elbrus (5642 meter), leidde tot de beklimming van de Aconcagua, de hoogste berg van Zuid-Amerika (6962 meter). Ik vond het expeditieklimmen geweldig. Niet alleen het bereiken van de top en de euforie maar de hele reis er naar toe. De gedrevenheid van het team, de passie voor het klimmen, de rust en kracht van de bergen, de tijd om jezelf te leren kennen. Met name die laatste is interessant omdat het mij heeft laten zien dat, door alle technologische vooruitgang in de Westerse maatschappij, de hectiek enorm is toegenomen en tijd steeds meer een zeldzaam goed begint te worden. We worden steeds meer geleefd en gaan steeds minder zelf nadenken, dat doet de technologie wel.

De bergen zetten veel in perspectief
Ik was om en wilde andere bergen beklimmen en nieuwe ervaringen opdoen. Ik koos voor een paar toppen in de Alpen om het alpineklimmen beter te leren kennen. Het verschil: bij alpineklimmen ligt de nadruk op een korte en snelle beklimming met weinig gewicht. Vaak komt hier meer techniek bij kijken met ander materiaal. Een klim in expeditiestijl duur over het algemeen veel langer met meer uitrusting en er worden vanuit het basecamp hoogtestages ondernomen om de top te bereiken. Ik merkte dat mijn voorkeur naar het expeditieklimmen uitging, ik wil zo lang mogelijk weg en teruggeworpen worden op mezelf en het team. Met name omdat ik daar de tegenhanger tegenkom van ons drukke, geregelde wereldje. Het vormt de Yin-Yang, een tegenstelling die balans brengt. Het bergbeklimmen maakt veel duidelijk en zet veel in perspectief.

Daarna volgde de Denali in Alaska (6190 meter), een onvergetelijke ervaring met name omdat we 12 dagen op 4350 meter vast kwamen te zitten met -40 graden en windkracht 12+. We hebben de top daardoor niet gehaald maar de beklimming was er niet minder om. Ik ben dit jaar terug gekomen van de Carstensz Pyramide (4884 meter) in West Papoea. Niet extreem hoog maar wel extreem in de aanloop route: 65 kilometer door de jungle alvorens aan de 600 meter loodrechte klim omhoog te beginnen – zie ook een artikel in ‘Hoogtelijn’ van de NKBV september 2018.

Het zijn de ervaringen die mij gelukkig maken
De mensen die ik op mijn reizen heb ontmoet hebben me geïnspireerd om nu de Mount Everest te gaan beklimmen. Wat is er mooier dan ruim 8 weken in alle rust op een berg te zitten, je eigen leven en de wereld in perspectief te plaatsen en na te denken waar jij jouw tijd écht aan wilt besteden. Veel mensen volgen het leven van een ander, zij zijn verslaafd geworden aan doping die we salaris noemen en zij doen werk dat de meesten van ons eigenlijk helemaal niet leuk vinden. Ik heb ondertussen ontdekt dat geld inderdaad handig is maar dat het opdoen van ervaringen als resultante van het volgen van je passie je pas echt gelukkig maakt. Bij mij werkt het in ieder geval. Ik probeer iedereen graag aan te zetten tot het vinden van je eigen passie. Wat is die van jou? Ga dat doen!