Op 23 mei 2019 om 05:40 stond ik op de top van de wereld. Na een uitputtende klim door de zone des doods die op 22 mei om 21:00 begon vanuit kamp 3 op 8300 meter. Daaraan voorafgaand hadden we al zes weken op de berg ons acclimatisatieschema doorlopen. De moeilijke en gevaarlijke terugweg volgde terwijl de wind weer langzaam in kracht toenam. Ik zou uiteindelijk 38 uur niet eten en drinken. Een lekkende zuurstoffles dreigde bijna roet in het eten te gooien en de vermoeiheid dreef me naar een hallucinatie op 7800 meter hoogte. Het was moeilijk om droom en werkelijkheid nog uit elkaar te houden. Ik redde het veilig terug naar Advanced Base Camp en liep de volgende dat laatste 22 kilometer met mijn laatste krachten naar Base Camp op 5200 meter.
Veel mensen vragen me nog dagelijks naar mijn avontuur op de Mount Everest en elke dag herinnert me wel aan de voorbereiding, de beklimming, het afzien, de vreugde of de prestatie in het algemeen. Het achter me laten lukt niet meer. Het is onderdeel geworden van mijn leven. Er is het afgelopen jaar veel gebeurd. Ik kreeg al snel de uitnodiging van Uitgeverij Edicola om een boek te gaan schrijven en dit samen uit te brengen. Dit was de uitgelezen kans voor mij om mijn ervaringen in één document samen te vatten en te delen met de buitenwereld – zie ook mijn vorige blog.
Ik heb ondertussen vele lezingen gegeven en mijn verhaal met bedrijven, stichtingen en verenigingen gedeeld. Ik werd benaderd door SportsSpeakers en Bron & Partners en sta daar nu als spreker te boek. De beklimming van de Mount Everest staat daarin centraal maar in bredere zin verhaal ik hoe een schijnbaar onmogelijk doel toch mogelijk en haalbaar kan worden. Iets dat op veel van toepassing kan zijn.
Ik heb in diverse interviews uitleg gedaan over mijn beweegredenen, mijn motivatie, mijn voorbereiding, het gevaar, het teamverband, de eurforie, het relativeren en terugkeren in het ‘normale’ leven. Ook dit weekend is er weer veel aandacht voor de Mount Everest. Het is precies 1 jaar geleden en de drukte van vorig jaar – met de filevorming en hoge aantal doden – heeft plaatsgemaakt voor de serene rust die het Corona virus heeft afgedwongen.
Ook dit weekend heb ik diverse interviews afgegeven aan kranten die mijn beklimming in perspectief willen plaatsen. Het geeft een goed beeld wat er op de Mount Everest is gebeurd en wat het met mij en het thuisfront heeft gedaan en nog steeds doet. Lees er meer over in:
– De Gooi- en Eemlander
– NH Nieuws
– BussumsNieuws
Als speciale herinnering liep ik op zaterdag 23 mei 2020 om 05:00 de deur uit om samen met Sander Daems de Vestingwallen in Naarden te beklimmen. Geen loodzware tocht maar een mooie herinnering aan een jaar eerder om de zonsopkomst mee te maken op deze speciale dag. Deze keer boven Naarden en met een toost op de speciale ervaring die we samen hebben opgedaan tijdens de beklimming van de Mount Everest.
Een jaar vliegt voorbij maar ik kijk ook hier met veel trots en veel voldoening op terug. Lees het hele verhaal in mijn boek ‘Mount Everest, onderweg naar de hemel’.
Kijk hier hoe je deze het makkelijkst en snelst kan bestellen.
Tot de volgende blog!
Wilco